Mijn naam is Mariska Lemmers en ik woon in de provincie Noord-Brabant. Ik ben mijn hele leven bezig met dieren, met als specificatie honden. Ik zei vroeger ook altijd dat ik wel een hond zou nemen en geen man. Het liefste zes honden. Vanaf mijn veertiende liep ik stages in asielen/pensions en hondenscholen om ervaring met honden op te doen.
Zodra ik op mijzelf ging wonen begon de zoektocht naar een hond. Ik wilde altijd graag Duitse Herders, maar nadat ik meer verdieping had gezocht, kwam ik bij de Zwitserse Witte Herder terecht.
De eerste Zwitserse Witte Herder die ik heb gekocht in 2012 is Kuckunniwi vom Terlüner schloss (Arco). Ik loop al heel wat jaren mee in de hondenwereld maar een eigen hond is toch wat je uiteindelijk als hondenliefhebber wilt. Met Arco heb ik een aantal shows gelopen. Echter kwam ik gaande de weg erachter dat hij twee gebitselementen mistte. Dit was juist op het keer punt dat ik mij meer aan het oriënteren was richting de fokkerij en hem zou willen inzetten als dekreu. Door deze tegenvaller viel mijn droom in duigen. Zeker omdat Arco een geweldig open karakter had en graag wilde werken. Ik bleef met hem trainen, iets wat hij heel erg graag deed en hij blijft mijn eerste witje, dat een speciaal plekje in mijn hart heeft veroverd.
Na meer verdieping in de fokkerij, leeg het mij ook geweldig om een eigen nest te gaan fokken. Dit keer met meer kennis in huis, ben ik op zoek gegaan naar een teef. In 2014 heb ik Sakura la Blankpapilio (Brala) gekocht (import Tsjechië). Zij is volledig gekeurd en zij is de stammoeder van mijn kennel.
2017: Hier heb ik mijn KK1 cursus afgerond, om meer kennis op te doen met betrekking tot de fokkerij. Daarnaast is in Oktober 2017 het eerste nest geboren (A – Nest). Hieruit heb ik een dochter aangehouden, Alinga of the Amalunia (Cova). Zij is na Brala de volgende hoop op de toekomst van de kennel.
2018: Dit is een pittig jaar geweest voor mij. Na veel training en het klaarstomen van Arco, mocht het niet zo zijn dat hij bij mij bleef. In oktober werd hij ziek en binnen vier dagen ben ik hem verloren. Echter heeft hij altijd een plekje in mijn hart, en heeft zijn eigen plekje in huis. Hij is gecremeerd en staat in een prachtige Pyramide urn bij mij in huis.
2019: Ondanks alles had ik besloten een tweede nest te doen met Brala. Hieruit heb ik een zoon aangehouden, Baru of the Amalunia (Daro), om mijn kennel weer compleet te maken. Dit was totaal niet gepland, maar hij heeft een heerlijk vrij en open karakter, iets wat ik in Arco ook vond. Na dit nest, was het besef er, dat dit ook het laatste nest voor Brala zou zijn. De bevalling was vrij zwaar en om haar gezondheid en lichaam te bewaren is het dan voor de hand liggend, om haar te laten genieten, zolang haar leven resterend is.
2020: Het jaar waarin ik het eerste nest met Cova zou gaan fokken. Echter door privé omstandigheden, is dit niet mogelijk. Echter heeft Cova ondertussen alle onderzoeken voor de fokkerij ondergaan. Het is nu wachten op de inventarisatie en dan hopen op een nest in 2021!
Of the Amalunia 