De eerste week zit erop! Het was een week met spanningen, omdat ik nog niet wist wat Sakura precies ging doen. Maar ze moedert goed! De eerste paar dagen wilde zij de kist niet eens verlaten en moest ik haar aansporen om een korte wandeling te maken en zelfs het eten en drinken in de kist aanbieden. De wandelingen waren echt gehaast, poepen/plassen en zoef weer terug naar huis. Ze trok zo hard als ze kon. Na drie a vier dagen kwam Sakura meer de kist uit en de eetlust kwam goed op gang. Daarnaast wilde ze toch ook wel op de iets langere wandelingen. Gaande de week werd ze steeds meer zichzelf en zelfs Arco die in het begin van de week geweerd werd mocht een kijkje komen nemen en was welkom.
Voor mij was het een week met weinig slaap en eten. Zelfs in mijn slaap hoorde ik de pupjes af en toe een krijsje geven en ben ik elke nacht een paar keer wezen kijken hoe het ging. Ik merkte dat er zeker grootte en gewichtsverschil was, dus de kleinere pups wat aan de achterste tepels gelegd en wat vaker zodat ook zij een kans kregen om aan te komen. Het is wel een erg mooi om te zien dat als Sakura de kist in gaat er een soort alarm af gaat en bijna alle pups naar haar toe gaan om te drinken. Aan de drang hiervan dus geen gebrek. Ook maken zij genoeg geluid en gaan op avontuur door de werpkist. Ook het pigment mag er zijn! Wat hebben twee reutjes toch al een geweldige kop met diepzwart pigment! Naar mijn idee, blijven dit zeker geen kleintjes!
Op woensdag was er een pupje die de hele dag bleef krijsen, vermoedelijk buikkrampjes, maar oh wat een rot geluid is dat. Het gaat door merg en been! Die dag is het pupje ook wat afgevallen en heb ik besloten wat bij te voeren. Geen risico’s. Ze had immense dorst! Dat was ook niet zo gek want van de krampjes krees ze zichzelf moe en kwam niet meer aan drinken bij mams toe. De volgende dag was de stem ook helemaal weg en heb ik besloten haar wat vaker aan te leggen bij Sakura. Op het eind van de dag kwam de stem weer langzaam terug. Ik zie de pups per dag heel goed ontwikkelen. De oogjes knipperen af en toe, de wenkbrauwen gaan wat op en neer en sommigen proberen zelfs al te staan en stukjes te lopen! Dit gaat natuurlijk met vallen en opstaan.
Bij mij nemen de spanningen nu af, omdat ik zie dat Sakura gewoon haar best doet en de pups als kool groeien. Op naar week twee, waarnaar ik benieuwd ben hoe de pups zich verder ontwikkelen, want dit is de week dat de ogen en oren open gaan.
Of the Amalunia 